«الّذين يتّبعون الرّسول النّبىّ الأمّىّ الّذى يجدونه مكتوباً عندهم فى التّورية والإنجيل يأمرهم بالمعروف و ينهيهم عن المنكر و يحلّ لهم الطّيّبات و يحرّم عليهم الخبائث و يضع عنهم اصرهم...»(262)
در هيچ يك از آيات قرآن، دلايل حقانيت دعوت پيامبر اسلامصلى الله عليه وآله مانند آيهى فوق يكجا بيان نشده است. اگر درست در اوصاف هفتگانهاى كه در اين آيه، خدا براى پيامبر ذكر كرده، دقت كنيم، پنج دليل روشن براى اثبات نبوّت او خواهيم يافت:
الف - او امّى و درس نخوانده بود، اما با اين حال، كتابى آورد كه تمام درس خواندهها نمىتوانند مانند آن را بياورند.
ب - دلايل نبوت او با تعبيرات مختلف در كتب آسمانى سابق وجود دارد، به گونهاى كه انسان را به حقّانيّت او مطمئن مىسازد.
ج - محتواى دعوت او با عقل و خرد سازگار است. زيرا به معروف فرا مىخواند و از منكرات و زشتىها باز مىدارد.
د - محتواى دعوت او با طبع سليم و فطرت هماهنگ است.
ه - اگر او از طرف خدا نبود، حتماً به جهت منافع خويش دست به چنين كارى مىزد و در اين صورت، نه تنها نبايد غل و زنجيرها را از مردم بگشايد، بلكه بايد آنها را همچنان در جهل و بىخبرى نگه دارد تا بهتر بتواند آنها را استثمار كند؛ در حالى كه مىبينيم او زنجيرهاى گران را ازدست و پاى بشريّت گشود.(263)
ادامه مطلب